حضانت دختر

بر اساس ماده قانون مدنی ، برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند ، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد . بر اساس این ماده ، در صورتی که والدین از هم طلاق بگیرند ، یا به هر دلیل جدا از هم زندگی کنند ، حضانت فرزند دختر تا رسیدن به سن هفت سالگی با مادر است و پدر در این خصوص حقی نخواهد داشت . در واقع ، قانونگذار حضانت فرزند دختر و همچنین حضانت فرزند پسر تا سن هفت سالگی را به این دلیل بر عهده مادر قرار داده است که عواطف مادری اقتضا می کند که فرزند نزد خودش باشد ؛ همچنین اینکه مادر در این سن قادر است که بهتر نیازهای فرزندان خود را برطرف کند .

حضانت فرزند دختر از هفت سالگی تا نه سالگی

بر اساس قانون مدنی ، برای نگه داشتن طفل مادر تا سن هفت سالگی اولویت خواهد داشت و پس از آن با پدر است . بنابراین ، حضانت فرزند دختر بعد از سن هفت سالگی بر عهده پدر قرار خواهد گرفت . ذکراین نکته ضروری است که فرزندان به محض اینکه به سن بلوغ می رسند ، از حضانت خارج می شوند ، بنابراین ، دختر تا سن بلوغ یعنی نه سال تمام قمری ، همچنان تحت حضانت پدر خود قرار دارد . البته در این سن ، کماکان مادر کودک از حق ملاقات با فرزند خود بهره مند است و نمی توان این حق را از او سلب کرد.